EN: Ceremony with Krzyś – my star brother and the best channeler in the world.

The first tablet didn’t work — I had no reaction. After an hour, Krzyś gave me a second one.
For another hour, nothing happened. Krzyś fell asleep…
Then it began. I felt like I was being connected to something. I had the feeling that I was in a body that wasn’t mine, a reality that wasn’t mine, a world that wasn’t mine.
I started to panic… I couldn’t move. I was completely numb. Krzyś was sleeping. He was supposed to be sleeping.

Darkness surrounded me… I felt my soul leaving my body. It was like passing through a corridor that was too narrow, like being inside a snake that was spitting me out. It lasted a while.
I heard voices, all kinds of them, like radio stations. I kept rising higher and higher, trying to escape the corridor. The higher I rose, the fewer voices I heard. Different sounds, unfamiliar languages, languages of light…
I made it out. I felt free, like water. I had no body, but I was still myself — pure consciousness. I could go wherever I wanted. Do whatever I wanted. Just be myself…

Then I heard sounds — like striking crystals — beautiful and melodic. They appeared to me as colors, although I still couldn’t see anything clearly.
I knew they were communicating with each other — but who?
At that moment, some kind of echo scanner activated within me. With each sound emitted, I could see its waves spreading out, and when they encountered a being, a shape would flash and then disappear. It kept happening over and over.
There were three beings. It was just the four of us there.
I felt like I was floating, and they were watching over me.
I felt nothing but immense peace and love.

At some point, I felt that something had succeeded. I felt I could take on a form and that my journey was about to begin.
I became an interdimensional being.

I opened my eyes.
My vision was extremely sharp — I could see super close and super far at the same time. I was adjusting to it. It took me a moment.
I felt my brain reacting differently — using different areas.

After a while, shapes began to intensify.
I saw huge roots all around me. Dark ones. As if I was sitting in darkness. I realized I must have been inside the roots of a tree (still aware enough to figure that out).
I looked ahead, and at the edge where the roots began, a few meters away, there was a transparent wall — like an energy field.
Behind it, I saw an endless number of different beings from different races, waiting in the shadows.

As we looked at each other, at some point they turned away from me — as if blinded.
I realized it was my light that was too bright for them.
Even though I didn’t see myself shining, I appeared very pale and bright.

I didn’t have the strength to stand.
I didn’t know if I even could.
I didn’t know where I was or what to do.

Then, from my left, I saw the face of a golden being. It had no eyes, nose, or mouth.
It emerged from behind me, from over my shoulder, and looked at me — I knew it was smiling.
From my other side, another golden being appeared.
I must have looked confused and concerned about the other beings, because the golden beings said to me:
“Don’t worry about them. Come with us.”

They lifted me under my arms and raised me up.
As they lifted me, they turned me around, and I saw I had been lying among the roots of the Tree of the Universe.

I was in shock.
It’s impossible to describe the scale, colors, and the intensity of the processes happening there.
Entire galaxies spun in the branches, evolving, colliding. I saw comets, black holes, neutron stars, and more.

The higher I rose, the more I saw the tree was flat — like a massive painting on the floor — infinite.
The golden beings could pass through this “floor” into the galaxies.
They explained that this “floor” was the 9th dimension — the place where I had been floating earlier.

They told me to observe — and that they would take me like an elevator to the 13th dimension.
That’s when I blacked out…
I don’t know how much time passed.
I don’t know where I was.

I returned to the Tree.
I gazed at it again.
At some point, a portal opened — a golden outline with millions of colors inside, like the universe twisted into a tube.

I felt pushed into it (they transferred me into it).
I didn’t even say goodbye or thank them — there was no time.
I didn’t know what to expect.

In a second, I found myself lying in a kind of egg-bed — a white bed with a transparent golden dome above me, displaying different information.
It felt like a medical scan.
Standing above me was a being of light — beyond description.
It didn’t speak — it sang.
Very tall, very slender, made entirely of shining energy.
I could make out a head and torso, but it reminded me more of a torch than a human.

I also noticed another being, more humanoid, wearing a blue suit — very white.
I had the impression it was a Pleiadian, although I’ve never seen one before.
At some point, this white being realized I was there, as if it received an alert from a console.
It immediately stood up and rushed out, as if something urgent was happening.

At that moment, the being of light said to me:
“I’m proud of you. Stay a little longer.”

Then I received a flood of visions — everything about everything.
Creation, plans, structures — I was everything, and everything was me.
There was nothing hidden from me.
I don’t remember much because it was like standing in a highway of information.
And I tend to focus more on emotions than on the content itself.

I felt overwhelmed and dizzy…

It lasted maybe a minute.

My consciousness returned to my body in the bed.
At that moment, the guy in the blue suit rushed back in, followed by three more in white lab coats — scientists or lab workers.
I’m not sure if they could see the being of light still watching over me.

They started asking me questions — my name, origin, planet, and so on — writing everything down.
They asked me what I needed.
I said our planet needs help.
Our race.

They replied that help is coming.
At that moment, the being of light said to me:
“Aio, we are watching over you.”

What surprised me was how neither I nor the being of light cared much about them.
It wasn’t my task to deal with other races.
I had other work to do — unrelated to them.

And then another wave of visions came.

I saw visions of the Pyramid and Gaia.
I cried deeply, overwhelmed by emotions I had never felt before — emotions not of this Earth.
I saw myself lying in the egg-bed answering questions, while at the same time engulfed in divine fire before the Source, and simultaneously among angels in a place so beautiful that just looking at it was one of the greatest honors.

I was kneeling on both knees, hands clasped at my chest, head bowed.
Angels stood beside me, chanting something, while the one in front poured a beautiful blue liquid over me.
It wrapped around me.
They said it was to hide me.

Then they poured golden liquid over me, wrapping me again — for my protection.

At that moment, I started feeling heavy.
Gravity pulled me down.
Darkness again.
I couldn’t see anything.

They told me:
“Now you know the way. You know how to return.”

Again I passed through that narrow corridor — swallowed by the snake.

I regained my sight — sitting in the same spot on my couch, in the same position.
I still couldn’t move — and I didn’t want to move, afraid of breaking the connection.

I felt a deep sadness about returning.
I didn’t want to come back.
I wanted to stay up there.
I didn’t understand why I was back.
Had I done something wrong?
Why?

Krzyś woke up, looked at me, and asked if I was okay.
I answered that I was — that I was connected.
He was happy.

He grabbed a pen and started asking me questions:

• About my name — I answered Aio, because that’s what the being had called me.
• He asked who Aio was. I answered that Earth was meant to be full of Aio.
• He asked about the planet I connect with — Pluto.
• About my sign — I saw myself lying on the grass, raising my hand to the sky, and an enormous emerald symbol appeared in the sky, half the size of the planet. It is now under my protection as well.
• About who I am — I answered that I have the eyes of an Oracle.

Krzyś started writing down all the information.
I don’t remember much else.
I began seeing various light codes shimmering with millions of colors.
Much of it I didn’t understand.

PL:

Ceremonia z Krzysiem – z moim gwiezdnym bratem i najlepszym na świecie chanellerem.

1a tabletka nie zadziałała, nie miałem żadnej reakcji. Po godzinie Krzyś podał druga.

Przez kolejna godzinę nic się nie działo. Krzyś zasnął….

Zaczęło się. Czułem jakby mnie pod coś podpięli. Miałem wrażenie ze jestem w nie swoim ciele, to nie moja rzeczywistość, nie mój świat.

Zacząłem panikować… Nie mogłem się ruszyć. Byłem cały odrętwiały. Krzyś spal. Miał spac.

Otoczyła mnie ciemność…. Czułem ze moja dusza wydostaje się z mojego ciała. Jakbym przechodził przez zbyt wąski korytarz, jakbym był w wężu co mnie wypluwa. Trwało to dłuższa chwila. Słyszałem glosy, przeróżne, jakby radiostacje. Wznosiłem się wyżej i wyżej, byle uciec z tego korytarza. Im wyżej byłem tym mniej głosów słyszałem. Inne dźwięki, obce mi języki, języki światła …  Udało się. Wydostałem się. Poczułem się wolny, jak woda. Nie miałem ciała ale byłem sobą, bylem sama świadomością. Mogłem iść gdzie chciałem. Robić co chce… Być sobą…

Wtedy usłyszałem te dźwięki. Jak uderzanie w kryształ, piękne i melodyjne. Ukazały mi się jako kolory chociaż dalej nic nie widziałem. Wiedziałem ze rozmawiają między sobą, ale kto? W tym momencie włączył mi się jakiś echo skaner. Przy każdym wydanym dźwięku widziałem jak jego fale się rozchodzą i przy napotkanej istocie pokazywał mi się kształt. Rozbłyskał i się gasił… I tak cały czas. Było ich troje , tych istot. Byliśmy tu sami w czwórkę. Czułem jakbym płynął a one nade mną czuwały.

Nic innego nie czułem jak przeogromny spokój i miłość.

W pewnym momencie poczułem ze coś się udało. Poczułem ze mogę przybrać kształt i ze moja droga się tu rozpocznie. Stałem się istota między wymiarową. 

Otworzyłem oczy. Mój wzrok super ostry, widziałem super blisko i super daleko. Dostosowywałem się. Trochę mi to zajęło. Poczułem ze mój mozg inaczej reaguje, jest inny. Używam innych stref mózgu.

Po chwili kształty zaczęły przybierać na sile. Zobaczyłem ogromne korzenie wokół mnie. Ciemne. Jakbym siedział w ciemności. Wiedziałem, że jakieś drzewo no bo byłem w korzeniach (jeszcze na tyle jestem rozgarnięty). Spojrzałem przed siebie i na granicy gdzie się korzenie zaczynały, może z kilka metrów od nich, była przezroczysta ściana. Stworzona jakby z jakiegoś pola siłowego. Wtedy zobaczyłem za nią niekończącą się ilość różnych istot, innych ras. Czekających jakby w cieniu.

Kiedy tak się na siebie patrzyliśmy w pewnym momencie odwrócili się ode mnie. Jakby oślepieni. Zrozumiałem ze to moje światło ich razi. Chociaż nie widziałem się świecącego a raczej bardzo bladego i jasnego.

Nie miałem siły wstać. Nie wiedziałem, czy mogę. Nie wiedziałem, gdzie jestem. Nie wiedziałem co mam zrobić.

I wtedy z mojej lewej strony zobaczyłem twarz złotej istoty. Bez oczu, nosa czy ust. Wyłoniła się zza mnie, jakby zza mojego ramienia. Patrzyła się na mnie i wiem, że się uśmiechała. Z drugiej mojej strony pojawiła się druga taka sama istota. Musiałem wyglądać na zakłopotanego i zmartwionego tamtymi istotami innych ras bo te złote istoty powiedziały do mnie : ,Nie martw się o nich. Chodź z nami’

Złapały mnie pod pachy i uniosły. Jak mnie unosiły / li odwrócili mnie w odwrotnym kierunku i wtedy zobaczyłem, że leżałem w korzeniach drzewa. Drzewa wszechświata. Doznałem szoku. Tego nie da się opisać słowami, skali, kolorów, jak mocno zajęty był tam proces.

W konarach były cale galaktyki. Wirowały, rozwijały sie, niektóre się ze sobą zderzały. Widziałem komety, czarne dziury, gwiazdy neuronowe itd. Im wyżej się unosiłem to widziałem to drzewo że było płaskie. Jak obraz w podłodze. Nigdy się nie kończący. Te złote istoty mogły się przedostawać przez tą podłogę do galaktyk. Itd. Ta podłoga jak mi wyjaśnili to był 9 wymiar. Tam gdzie wcześniej płynąłem.

Mówili żebym obserwował i ze zabiorą mnie jak winda do 13 wymiaru.

Tu mi się film urwal… Ile czasu minęło nie wiem… Nie wiem gdzie byłem.

Wróciłem do drzewa. Patrzyłem się na nie znowu. W jakimś momencie otworzył się jakby portal, wyrwa czasoprzestrzenna… złota otoczka i miliony kolorów w środku. Jakby sam wszechświat się skręcił w rurkę.

Czułem się popchnięty w nią (Przenieśli mnie w nią). Nawet się z nimi nie pożegnałem, nie podziękowałem… Nie miałem czasu, nie wiedziałem czego się spodziewać.

W sekundę znalazłem się jakby w łóżku jajku. Leżałem w białym łożu a nade mną była jakby złota powłoka przezroczysta, gdzie wyświetlały się różne informacje. Jakby mnie badali medycznie. Nade mną stała istota światła. Nie do opisania. Nie mówiła. Śpiewała. Wysoka, bardzo cienka, cala z świetlistej energii. Widziałem jakby głowę i tułów ale bardziej mi przypomniało mi to pochodnie niż człowieka.

W tym momencie zauważyłem też inną istotę ale już bardziej przypominającą jakąś rasę kosmiczną. Bardzo biała. Niebieski kombinezon. Miałem wrażenie ze to Plejadanie chociaż w życiu nie widziałem ani jednego…. W pewnym momencie ta biała istota się zorientowała ze tam jestem, jakby dostała jakieś info na tej konsoli. Natychmiast wstała i wybiegła w pośpiechu jakimś. Jakby coś się działo. W tym momencie ta istota światła powiedziała do mnie : ‘Jestem z Ciebie dumna. Zostań jeszcze.’

W tym momencie dostałem pierdylion wizji. Wszystko o wszystkim. Całe stworzenie. Plany, układy itp. Bylem wszystkim i wszystko była mną. Nie było nic co mogło się ukryć przede mną. Wiele nie zapamiętałem bo to było jakbym się znalazł na autostradzie informacji. A ja jestem bardziej skupiający się na emocjach a nie na treści przekazów. Więc czuję bardziej. Czułem się oszołomiony, ogłupiały…

Trwało to może z minutę. Moja świadomość wróciła do mojego ciała w łóżku. W tym czasie wbiegł ten koleś w niebieskim kombinezonie i zaraz po nim wpadło jeszcze trzech. Ale byli oni w białych fartuchach. Jak naukowcy, czy ludzie z laboratorium. Do tej pory nie jestem pewien czy oni widzieli tą istotę światła co czuwała nade mną.

Zaczęli mi zadawać pytania o imię, pochodzenie, planetę itd. Notowali wszystko. Zapytali się co potrzebuję. Powiedziałem że nasza planeta potrzebuje pomocy. Nasza rasa. Powiedzieli, że pomoc nadchodzi. I w tym momencie ta istota światła powiedziała do mnie : Aio, czuwamy z Tobą.

Co mnie bardziej zdziwiło za jak ja i ta istota nie byliśmy nimi zainteresowani. Miałem jakby dostarczyć wiadomość i tyle. Nie moje zadanie czy rola. Ja miałem inne rzeczy do zrobienia, nie związane z innymi rasami.

No i znowu dostałem pierdylion wizji. Dostałem wizję o piramidzie i Gai. Bardzo płakałem ze wzruszenia. Czułem emocje, których nigdy nie czułem wcześniej. Jakby nie ziemskie…

Widziałem siebie lezącego w tym łóżku jajku odpowiadającego na pytania, w tym samym czasie całego w ogniu boskim przed Źródłem i w tym samym czasie gdzieś indziej wśród aniołów. W miejscu tak pięknym ze samo patrzenie było jednym z największych honorów. Klęczałem na obu kolanach. Ręce miałem splecione na klatce. Glowa skierowana w dol. Anioły były koło mnie. Coś recytowały, a ten z przodu wylewał na mnie piękna niebieska ciecz. Ta ciecz mnie otulała. Powiedzieli ze to wszystko po to żeby mnie ukryć. Następnie wylały na mnie złota ciecz i tak samo jak ta poprzednia mnie otulała całego. Powiedzieli ze to dla mojej ochrony.

W tym momencie zacząłem czuć ciężkość. Grawitacja mnie zaczęła ściągać w dol. Znów ciemność. Nic nie widziałem. Powiedzieli ze teraz już znam drogę wiec wiem jak wrócić. Znów przechodziłem przez ten wąski korytarz. Byłem połykany przez węza.

Odzyskałem wzrok, siedziałem w tym samym miejscu na swojej kanapie. W tej samej pozie. Nadal nie mogłem się ruszyć. Nie chciałem się ruszyć, byle czegoś nie popsuć. Poczułem ogromny smutek ze wróciłem. Nie chciałem. Chciałem tam do góry. Nie rozumiałem dlaczego jestem z powrotem. Czy coś źle zrobiłem? Dlaczego?

Krzyś się wtedy obudził i spojrzał na mnie. Zapytał czy wszystko OK.  Odpowiedziałem ze tak. Ze jestem połączony. Ucieszył się. Wziął długopis do ręki i zaczął mi zadawać pytania:

• O moje imię, na które odpowiedziałem Aio. Bo tak mnie tamta istota tak nazwala. Zapytał się kim jest Aio. Odpowiedziałem ze Ziemia miała być pełna Aio.
• Jaka jest planeta z która się łącze – Pluto.
• O mój znak, pojawił mi się przed oczami. Widziałem siebie lezącego na lonie natury, trawie. Wyciągnąłem rękę nad siebie i się zrobił olbrzymi szmaragdowy znak na niebie wielkości poł planety. Jest teraz również i pod moja ochrona.
• Kim jestem, odpowiedziałem ze mam oczy wyroczni.

Krzyś zaczął spisywać informacje. Wiele nie pamiętam. Zacząłem widzieć różnego rodzaju kody światła przed oczami. Mieniące się milionem kolorów. Wiele nie rozumiałem.