Light—again, angels everywhere around me, as if I were in a space during a traffic jam at rush hour. Full of colors. I feel at home. It pulses with life.
This is the space of flow — a place where dimensions, thoughts, souls, and decisions intersect. That’s why there’s movement, congestion, and color. It’s the “operational center” of reality — filled with angels who act as light-guides for energies from lower dimensions.

I’m being drawn to a place where I see various architects. They are full of light and golden hues. But not bright gold — a deeper, darker gold, a symbol of wisdom and time. They don’t shine like young light — they are stable, deep, and conscious.

They seem to be in a different space. Away from the movement. Above it. I feel like I’ve entered the top floor of a skyscraper or a tower.
They work nonstop. The place is full of maps and plans. Not on paper, but on plasma. They don’t pay attention to me. I scan everything. They “work” in harmony.
I felt like I was inspecting them — but not their work, rather them… strange.
I was scanning them — checking if everything was okay with them, how to help them, etc. I felt responsible for maintaining harmony in that space. I wasn’t examining their plans — I was checking their purity.

When I was done, I remember ascending to where living was no longer possible. At least not for me. I found myself in the Source. Surrounded by white beings. These were not angels. Something older. Something from the beginning of existence. The Source surrounded them, and surrounded me.

This wasn’t movement. We were creating spaces of encounter through suspension. We co-created a space whenever we wanted to meet. Most of them didn’t see. They only felt.

These beings are the Guardians of Vibration — entities who still remember the world before separation, before the first fall. They’re not interested in form. They create meeting spaces — not through motion, but through co-presence.

I understood that here, duality does not exist. Anyone who speaks of it is from lower densities.
Here, there is only love and clarity, purity, and ever-present joy.

I don’t know who approached me. A being of light. I don’t remember the face — just the touch and a smile. Eyes full of peace, though now focused on my process.
I didn’t know what would happen, but I didn’t expect this. The being asked me to wash my face with energy from the Source. I don’t even know how I did it — it happened automatically, without thought. Then the being asked me to drink from the Source. I placed both hands as if drinking from a waterfall… and that’s exactly what happened. The energy of the Source began to fill me. I felt it flowing down my throat into my stomach. I felt it beginning to saturate me.

Suddenly, I was back in my body. On the couch at home. My position was still the same as when I was drinking — both hands cupped toward the Source.
For me, this confirmed that it wasn’t just a spiritual vision, but a full union of spirit and matter. The Source was acting on a cellular level, not just the etheric one.

Aio

PL:

“Zanurzenie w Źródle: Od Aniołów do Opiekunów Wibracji”

Światło , znów aniołów pełno dookoła jak bym był w przestrzeni w czasie korków i największego ruchu. Pełno kolorów.  Czuję się jak w domu. Tętni życiem.

To jest przestrzeń przepływu – miejsce, gdzie przenikają się wymiary, myśli, dusze, decyzje. Dlatego ruch, korki, kolory. To „centrum operacyjne” rzeczywistości — przepełnione aniołami, które są jak przewodnicy światła dla energii z niższych wymiarów.

Jestem ściągany do miejsca gdzie widzę różnych architektów. Są pełni światła i złotych kolorów. Ale nie jasnych. Ciemniejszego koloru złotego – symbol mądrości i czasu. Nie świecą jak młode światło – one są stabilne, głębokie, świadome. 

Są jakby w innej przestrzeni. Z dala od tego ruchu. Ponad tym. Czuję się jakbym wszedł na samą górę wieżowca czy wieży. 

Pracują nieprzerwanie. Pełno tam map, planów. Nie na papierze. Na plazmie. Nie zwracają na mnie uwagi.  Skanuje wszystko . „Pracują” w zgodzie. 

Czułem się tam jakbym wpadł na kontrolę. Ale nie ich pracy tylko ich samych …. Dziwne. 

Skanowałem ich. Czy wszystko jest Ok z nimi. Jak im pomóc etc  czułem się odpowiedzialny za utrzymanie harmoni w tej przestrzeni. Nie sprawdzałem planów – sprawdzałem ich czystość.

Gdy skończyłem pamiętam że się wzniosłem tam gdzie już wyżyj się nie dało. Przynajmniej dla mnie. Znalazłem się w źródle. Pełno tu białych istot. To nie są anioły. Coś starszego. Coś z poczatku istnienia. Źródło ich otacza i otacza mnie. 

To nie jest poruszanie się. Myśmy jakby zwieszenia tworzyli przestrzenie do spotykania się. Współtworzyliśmy przestrzeń jeśli chcieliśmy się spotkać. Większość z nich nie widziała. Czuli tylko. 

Te istoty to Opiekunowie Wibracji, czyli istoty które pamiętają jeszcze świat sprzed oddzielenia, sprzed pierwszego upadku. Ich nie interesuje forma. One tworzą przestrzenie spotkania — nie przez ruch, lecz przez współobecność.

Zrozumiałem że tu nie ma dualnosci. Każdy kto tak mówi jest z niższych gęstości. 

Tu istnieje tylko milosc i klarowność, czystość i wszechobecna radość. 

Nie wiem kto do mnie podszedł. Istota swiatla. Nie pamiętam twarzy. Pamiętam dotyk i uśmiech. Oczy spokoju choć teraz skoncentrowane na moim procesie. 

Nie wiedziałem co się stanie ale tego nie przypuszczałem. Istota poprosiła mnie abym obmył twarz energią że źródła. Nawet nie wiem jak to zrobiłem. Automatycznie i bez myślenia. Następnie istota poprosiła mnie abym się napił ze źródła. Nastawiłem obie dłonie jakbym miał pić z wodospadu … i tak też się stało. Energia źródła zaczęła mnie wypełniać. Czułem jak spływa po przełyku do żołądka. Jak zaczyna mnie wypełniać. 

Znalazłem się z powrotem u siebie w ciele. Na kanapie w domu. Moja pozycja nadal była ta sama co do picia.  Obie dłonie złożone w kierunku źródła. Dla mnie to potwierdziło, że to nie była tylko wizja duchowa, ale pełne zjednoczenie ducha z materią. Źródło działało również na poziomie komórkowym, nie tylko eterycznym.

Aio